جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش پیش رو از جنبه های گوناگون کاربردی و بنیادی دارای اهمیت است زیرا حیا و ادب عامل بازدارنده انسان از رذائل اخلاقی و محرکی برای کسب فضائل اخلاقی در اوست و در حفظ حریمهای انسانی دخیل است ، حیا و ادب مبتنی بر حرمت و کرامت انسان‌هاست و فقط به بشر اختصاص دارد ، ارتباط مستقیم با هیبت الهی دارد یعنی هرکه عظمت و هیبت الهی پیش او بیشتر ، حیا وادب او نیز بیشتراست ، رابطه تنگاتنگی با ایمان دارد،.به همین جهت مسئله مهم برای پژوهنده بررسی و تبیین آثار تربیتی آن بر زندگی انسانها از دیدگاه قرآن بوده است.در این پژوهش به بیان دو فصل اصلی مشتمل بر 1- حیا (انواع ، مراتب ، زمینه ها و آثار) 2- ادب (درنگاه قرآن ، علما ، بزرگان)پرداخته و مشخص شد که در تربیت اخلاق فردی و اجتماعی بهترین ضامن اجرایى براى مقرّرات دینى ، حیا و ادب است که هم نقش پیش‏گیرى و هدایت جامعه و هم نقش کنترل و بهینه‏سازى روابط را دارد بنابراین به سئوالات ویژه پاسخ داده و موارد ذیل مشخص شدکه در زندگی فردی افرادی که خواهان عفت و تقوا هستند ، باید در رفتارهای خود دقت لازم را به عمل آورند همانگونه که دختر شعیب نه تنها در راه رفتن خودنمایى نکرد بلکه به هنگام بیان مطالب ، به خلاصه‏گویى اکتفا کرد و صرفاً پیام پدر را به موسىعلیه السلام رسانید. همچنین حیا و ادب زیر بنای کسب پیروزى و کام‏یابى در زندگى فردی است و منحصر به سن و جنس خاصی هم نیست بدین معنا که هر شخصی چه زن یا مرد و در هر سنی هر چه حیا و ادبش بیشتر باشد از درجه عقل و ایمان بالاتری برخوردار است. در زندگی اجتماعی نیز از نشانه های امنیت و بقای خانواده و استحکام جامعه مسئله ی حجاب و پوشش است که حکم مسلّم اسلام براى زنان و مردان است همچنین حفظ حرمتها بین افراد جامعه با توجه به نسبت بین آنها ضروری است. در اسلام جایگاه هر کس تعریف شده است. پدران و مادران نباید پرده شرم و حیای میان خود و فرزندان را کنار بزنند و فرزندان نیز باید حرمت والدین را نگه دارند.در نهایت برای گسترش مفهوم عملی حیا و ادب در راستای رشد و تحول انسانها بر اساس دیدگاه قرآن کریم راهکار نهادینه کردن حیا و ادب از جانب خانواده ، وظیفه شناسی والدین و رعایت شئون شرعی و اخلاقی در گفتار ، رفتار ، ارتباطات اجتماعی حتی نوع پوشش آنها در محیط خانه است و از جانب عوامل مختلف از جمله مدارس ،میدان دادن به نوجوانان در فعالتهای اجتماعی و تشویق و ترغیب آنان به این گونه فعالیتها و از طرفی کنترل و نظارت بر عملکرد آنان که البته از اعتدال لازم هم برخوردار باشند و بالاخره با تاکید بر معرفی نمونه های قرآنی حیا و ادب که مورد اشاره قرار گرفتند فرهنگ سازی در گستره خانوادگی طبق شرع مقدس اسلام است که در رفتارهای اعضای خانواده بویژه والدین ملکه شود. جایگاه سازمان صدا و سیما و نوع تبلیغ آن بویژه در عملکرد افراد بازیگر و مجری که برخی از آنانبا تیکه کلامها و یا حرکات خاصی در بازیگری بی حیایی را هم ترویج می کنند و نیز نقش والای دفتر تبلیغات اسلامی و سازمات تبلیغات اسلامی و حوزه های علمیه ، روحانیون مبلغ ، فضلا و ائمه جماعات نیز که ارتباط مستقیم با مردم دارند و نیز نقش وزارت علوم و تحقیقات در نهادینه کردن حیا و ادب در قشر بزرگ جوانان کشور را در این زمینه نباید از نظر دور داشت.

در این نوشتار برآنیم که نخست ائمه معصومین(ع) را که ابن‌خلکان از آنها نام برده است مطرح سازیم، و از آن پس شرح حال اجمالی اشخاصی که تشیع آنها قطعی و مسلم است یا آنها که تمایل به شیعه داشته‌اند را بر حسب حروف تهجی، همانطور که ابن‌خلکان در کتاب خود آورده، معرفی نمائیم. در اینجا برای تامین این منظور بهتر دانستیم که نوشته خود را براساس دو فصل قرار دهیم : فصل اول : ائمه طاهرین علیهم‌السلام فصل دوم : علما و شخصیتهای دیگر شیعه.

بلندترین جایگاه معنوی در نگاه قرآن مجید و روایات «ایمان» است که همواره برای انسانهای موحد خواسته شده است و به حسب میزان دستیابی به آن، جایگاه مومنان در نزد خداوند متعال معلوم می گردد. نهج البلاغه تحفه های فراوان معرفتی در این باب دارد و امام علی ابن ابیطالب (علیه السلام) راهنمایی های راهبردی فراوان را به جویندگان حقیقت ایمان عطا فرموده اند. باید گفت؛ اینکه ایمان چیست؟ مراتب آن کدام است؟ سیر به کمال آن چگونه است؟ آثار و نشانه هایش چیست ؟ پرسشهایی است که از کلام امیرمومنان (ع) می توان یافت. اما از منظر ایشان همچنان که هر بنایی ستون‌ها و ارکانی دارد، که بر پایه آن استوار می شود. ایمان دارای همین حیث است یعنی برقراری و پایداری ایمان به اصول و پایه هایی وزین بسته شده، که حضرت امیر(ع) در حکمت 31 نهج البلاغه به شرح وظیفه بندی شده ای از آن پرداخته اند. تنوع مباحث، عمق معنا و تموج مفاهیم در این حکمت آنچنان است که در تحقیق حاضر ممکن نبود به تمامی این حکمت پرداخته شود، آنچه بر ما فرض شد، جستاری در ارکان ایمان بود تا با فضل الهی و توسل به دامن آن امام همام بتوانیم از دُر کلام ایشان نوشتاری بر جویندگان و تشنگان حقیقت عرضه کنیم، تا باشد که سفره ای از اطعمه معنوی برای سالکان الی الله در تربیت و تهذیب خویش و دیگران گسترده شود و زلال سخن امام را نوشانوش کنند.

منظور از دین‌داری و ایمان به خداوند، داشتن اعتقاد و باور به خدای منّان و ظهور و بروز رفتارهایی منطبق بر آیات و روایات است، نه صرفاً انجام اموری عبادی و شرکت در مظاهر مذهبی مثل عزاداری و زیارت. لذا منظور آن است که به همراه انجام امور واجب، آثار این امور به مانند خوش رفتاری، صبوری، عدم ظلم به اعضای خانواده و ... به وضوح در رفتار انسان مشهود باشد. با این تعریف این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی و با رویکرد کتابخانه‌ای و اسنادی شکل گرفته است درصدد تحلیل نقش ایمان دراستحکام بنیان خانواده با بررسی آیات و روایات می‌باشد. با بررسی تفاسیر و کتب مربوط این نتایج حاصل می‌شود، که انسان دین مدار و با ایمان معیارمند است زیرا همیشه در خلوت و جلوت، خدا را بر رفتار خویش ناظر می‌داند؛ خویش را بر رعایت فضایل اخلاقی مانند صداقت، احترام، محبّت، گذشت و ... که قوام زندگی‌اند ملزم می‌داند؛ خود را از محرمات الهی مانند افتراء، دروغ و خیانت به شوهر، بی‌عفّتی و... که موجب گسستن زندگی می‌شوند بر حذر می‌دارد؛ به امور معنوی که بحران معنویت را در خانواده محو می‌نماید توجّه می‌کند. و انسان با ایمان در سایه ایمان به آرامش و سعادت واقعی نائل می‌شود و در برابر ناملایمات صبور و بردبار می‌شود و در همه‌ی امور به خداوند توکل می‌کند.

چکیده ندارد.

علی بن الحسین مسعودی، نویسنده قرن 3و4 ه.ق دارای تألیفات زیادی بوده که مهمترین آنها مروج الذهب و معادن الجوهر وبسیاری از بزرگان متقدم و متأخر اثبات الوصیه را نیز متعلق به او دانسته اند.با بررسی های انجام گرفته در نوشته های مسعودیدر مروج الذهب، انتساب وی به تشیع امامی ثابت شده، چرا که اعتقادات شیعی وی، در پوشش خاصی در بین نوشته هایش، گنجانده شده و تشیع وی را آشکار می سازد. مسعودی در مروج الذهب، از تمام امامان شیعه، هر چند به صورت مختصر و گذرا، یاد نموده و بسیاری از اصحاب امامان، خصوصاً اصحاب امیرالمومنین(ع) و امام حسین(ع) را ذکر کرده و حضور اصحاب در صحنه های سیاسی و اجتماعی را به تصویر کشیده و سخنان آنان، در دفاع از ولایت و امامت را یاد آور شده است. وی همچنین در اثبات الوصیه تمام امامان شیعهرا ذکر کرده و به تفصیل از ایشان یاد نموده و حوادث قبل و بعد از رحلت پیامبر(ص) و فضایل امیرالمومنین(ع) و امامان دیگر و نیز روایاتی درباره امامت و فضایل ائمه(ع)، تقیه و عصر حضور و غیبت حجت بن الحسن(ع) را آورده است.بسیاری از متقدمین شیعه و برخی از متأخرین، اثبات الوصیه را به مسعودی صاحب مروج الذهب منتسب می دانند واگر چه در ظاهر، برخی معتقدند، نویسنده، دو کتاب مروج الذهب و اثبات الوصیه، یک نفر می باشد، ولی در این کتابها اختلافاتی به چشم می خورد که این انتساب را از ذهن دور می سازد، چرا که این دو، از جهتشکل، طریقه تألیف و نیز راویانی که از آن ها نقل روایت می شود، متفاوت هستند. ولی دو احتمال را نباید از نظر دور داشت :1-این که مسعودی مروج الذهب را در فضای تقیه نگاشته و اثبات الوصیه را در فضایی آزادانه و بدون ترس و تقیه نگاشته باشد . 2-این که نگارش دو کتاب تعدد زمانی داشته، یعنی مروج را در زمانی و اثبات الوصیه را در زمانی دیگر که به حقائق و منابع بیشتر دست یافته، نگاشته باشد.در پی این نظریه ، شاید برخی بر این عقیده باشند که صاحب مروج الذهب و نگارنده اثبات الوصیه یک نفر بوده و مستبصر شدن وی را مطرح نمایند که استبصار در زمان نگارش اثبات الوصیه، بعید به نظر می رسد؛ چرا که استبصار زمانی رخ می دهد که فردی دارای پختگی و فهم عمیق تر در مطلب شده ولی ما برآنیم که این دو اثر منتسب به نویسنده واحد نیست که معتقد به استبصار شویم، از اینرو، این نظریه، درباره این دو کتاب دور از ذهن است. زیرا ایندو اختلافاتی باهم دارند که این را بعید می نماید :1-ایندو از حیث سبک و سیاق نگارش با یکدیگر متفاوت هستند و همین باعث شده که انتساب آنرا به یکنفر از ذهن دور سازد، پس زمانی که ایندو کتاب، به فرد واحدی منسوب نگردد، خود بخود نظریه استبصار رد می شود . 2-نوع نگاه مروج الذهب و اثبات الوصیه به تشیع متفاوت است، چرا که مروج الذهب با دیدی اعتدالی تشیع را معرفی نموده هرچند که برخی از عقائد مهم شیعی و بلکه عقیده فریقین مثل واقعه غدیر را مطرح نمی کند ولی اثبات الوصیه به تشیع امامی و ائمه شیعه، نگاهی فوق العاده و بعضا توأم با غلو دارد که این نیز ناقض استبصار است زیرا شخصی که مستبصر می شود عقائد و نظراتش مانند دیگر معتقدین می شود، نه اینکه از حالت اعتدال نیز خارج گردد . با این حال، این پژوهش بر آنست تا تشیع امامی را بر اساس دو اثر یاد شده «مروج الذهب و معادن الجوهر و اثبات الوصیه» مورد بررسی، مقایسه و تطبیق قرار داده و بر پایه روش توصیفی و تحلیلی و با استفاده از منابع تاریخی، صحت و عدم صحت انتساب اثبات الوصیه به مسعودی را بررسی نماید . واژگان کیلدی: مروج الذهب، إثبات الوصیه، امامان شیعه، امامیه، تشیع، مسعودی

مطالب پایان‌نامه در پنج فصل تنظیم شده است . فصل اول از مباحثی پیرامون تقلید که در آن مباحث اجتهاد و تقلید و احتیاط و معنای لغوی و اصطلاحی تقلید و مواردی که تقلید در آنها جایز نیست و ادله جواز تقلید از قرآن و سنت و عقل و سیره عقلا مورد بحث قرار گرفته است . فصل دوم تاریخ مرجعیت که در آن سیر تاریخی مساله مرجعیت و چگونگی بیان احکاکم در ادوار مختلف تاریخی زمان پیامبر اکرم (ص) تا زمان حاضر و نیز فهرستی از مراجع بزرگ تقلید آورده شده است . فصل سوم در "شرایط مرجعیت " است . در این فصل شروط یازده‌گانه مرجعیت مورد بحث و بررسی قرار گرفته است . این شرایط عبارتند از، بلوغ، عقل، ایمان، عدالت ، حریت ، اجتهاد مطلق، حلال‌زادگی، مخالفت با هوی و عدم اقبال بر دنیا، رجولیت ، حیات و زنده بودن و اعلمیت . فصل چهارم درباره "مرجعیت و رهبری" می‌باشد این فصل برای پاسخ به این سوال فراهم شده است که در صورت اختلاف نظر بین ولی فقیه با مرجع تقلید چه باید کرد؟ و فصل پنجم درباره نقش و تاثیر زمان و مکان در اجتهاد می‌باشد.

قرآن متنی زبانی است که می‌شاید از دیدگاه زبانی بررسی شود.متن نیز خود نیازمند پژوهشی سبک شناختی است تا خواستِ آفریننده‌اش را روشن سازد. لیک قرآن از ساز و کارهای سبک شناختی که در متون ادبی به کار می‌رود، پیروی نمی‌کند؛ چرا که متنی ادبی نیست، هر چند از دایره برخی معیارها و سنجه های سبک شناختی بیرون نمی‌رود مانند انگیزه های فرهنگی، زبانی و روانی مخاطب و ... .پژوهش‌های سبک شناختی از همان آغاز در بررسی‌های زبان پژوهان تازی درباره اعجاز قرآن رخ نمود و در نظریه نظم جرجانی که به یکپارچگی و پیوستار متن اشـاره دارد و بسیار به دیدگـاه ساخت‌گرایی نزدیک می‌نماید، برجسته گردید.سه‌گانه «پیام رسان- پیام- پیام گیر» بر کارکرد ارتباطی متن قرآن تأکید می‌کند و ندا و کارکرد ارتباطی آن در این میان ویژگی خاصی می‌یابد. ندا به تنهایی معنایی ندارد، بلکه مفهوم آن در بافت سخن و با توجه به شرایط زمانی و مکانی که در آیات مکی و مدنی نمودار می‌شود، روشن می‌گردد. شناخت آیات مکی و مدنی معیاری دقیق ندارد مگر متن و جداسازی دو روند رسالت و انذار در فرایند نبوت. با این حال، از نمایه های آیات مکی و مدنی که بر پایه احادیث سامان گرفته است، فراموش نباید کرد. پویایی ندا در متن معانی ویژه ای را به آن می‌بخشد که فـرا روی مخـاطب افقی معــرفتی را می‌گشاید، همچنان که مفاهیم استلزامی آن نیز این گونه‌اند. بررسی ندا در قرآن به نتایج بایسته ای در نخواهد رسید مگر با تکیه بر متن و پایبندی به آن. از این روی چیزی را بر متن نمی‌توان چیره ساخت و بر آن برتر نشاند، به وارونه برخی دیدگاه های تفسیری که در رویارویی با متن و روایات- هر چند صحیح و متواتر- متن را وامی نهند تا باستار و بیستار دیدگاهی مذهبی استوار و تأیید شود.

چکیده ندارد.

دراین تحقیق، نگارنده ابتدا زمینه‌های شکل‌گیری بحث کفر و ایمان را در میان فرقه‌ها و گروه‌های اسلامی مورد بررسی قرار داده است، آن گاه مولّفه‌های ایمان را از نگاه فقهی و کلامی از نظر گذرانیده‌ و‌ سپس با تحلیل و بررسی حکایات و اشعاری که در مثنوی پیرامون مولّفه‌های ایمان است، حد و مرز آن را در نگاه مولوی مشخص گردانده است. آن چه پیداست نظرگاه مولوی، نظرگاهی تلفیقی از آرای فرقه‌ها و گروه‌های مختلف است. انسان در نگاه مولانا کاسب عمل است نه ایجادکننده‌ی آن. «تصدیق قلبی»اساسی‌ترین معیار در نگاه اوست، امّا به جهت درونی بودن آن، حاجتمند شهادت قولی و فعلی است ؛ لاجرم «عمل به اعضا»و «اقرار به زبان» را به عنوان گواهان ضمیر یادمی‌نماید.«عمل به اعضا»که در نگاه وی امری مهم در مولّفه‌های ایمان است، خود نشانگر آن است که مفهوم ایمان امری ایستا و ثابت نیست، بلکه امری است قابل ازدیاد و کاهش.مفهوم ایمان در نگاه مولانا بسیار گسترده‌تر از مفهوم اسلام است و چنین نگاهی با اندیشه‌ی عاری از تعصّبات فرقه‌ای و کلامی او سازوار می‌نماید.کفر در نگاه وی اگر زشت و نکوهیده است، بدان جهت است که از منظر اخلاقی واجد رذیلت‌های بی‌شمار است. شیوه‌ی منحصر به فرد او در روایت‌گری، ساختاری پیوست‌گونه و در عین حال گسست‌گونه است، امری که گویای جولان روح بی‌تاب او و نشانگر تأثیر پذیری او از قرآن کریم است. از دید عرفانی، مولانا اشاره می‌نماید که چون خالق کفر و ایمان معبود است و مقصد نهایی هر دو نیز معشوق است،تفاوتی از این منظر بین کفر و ایمان نیست